جراحی های بدون بیهوشی، آزمایش‌های نخاعی روی کودکان بدون اطلاع والدین آنها، قرار دادن زندانی‌ها در معرض پشه ناقل مالاریا و سل تنها بخشی از استفاده از انسان‌ها به عنوان «مواد آزمایش» در تاریخ علمی آمریکا است. نگاهی به تاریخ علمی آمریکا نشان می دهد وجود نگرش‌های نامناسب و تبعیض آمیز نسبت به انسان در جامعه آمریکا باعث شده است دانشمندان و محققان این کشور از انسان ها، به خصوص سیاه پوستان و اقشار ضعیف به عنوان موضوعات آزمایش‌های بحث انگیز استفاده کنند.
این آزمایش ها، مواردی مانند آلوده کردن عمدی آزمودنی‌ها به بیماری‌های مرگبار یا ناتوان کننده، قرار دادن افراد در معرض سلاح‌های زیستی یا شیمیایی، قرار دادن افراد در معرض آزمایش‌های تشعشعات، تزریق مواد شیمیایی سمی و رادیواکتیو، آزمایش‌های مربوط به روش‌های اعتراف گیری و شکنجه، آزمایش بر روی داروهای دگرگون کننده هوشیاری و موارد دیگری از این قبیل را در برمی گیرد.
بسیاری از این آزمایش‌ها بر روی کودکان، افراد بیمار و افراد دارای ناتوانی‌های ذهنی و در پوشش درمان پزشکی انجام شده است. در بسیاری از این مطالعات علمی بخش زیادی از آزمودنی‌ها افراد فقیر، اقلیت‌های قومی و زندانیان بوده اند.
منابع مالی این آزمایش‌ها توسط دولت آمریکا ـ به خصوص سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، ارتش آمریکا و شرکت‌های فدرال یا نظامی ـ تأمین می شد. این آزمایش‌ها معمولاً به صورت بسیار محرمانه انجام می شدند و در بسیاری از موارد اطلاعات مربوط به آنها تا چندین سال پس از انجام این آزمایش‌ها افشا نمی شدند.
آزمایش‌های غیراخلاقی آمریکا بازتاب‌های قانونی، حرفه‌ای و اخلاقی گسترده‌ای در میان جامعه علمی داشت و بسیاری از سازمان‌ها و موسسات سیاست گذاری خواهان آن شدند که استفاده از آزمودنی‌های انسانی در آزمایش‌ها با رعایت قواعد قانونی و اخلاقی انجام شود.
آنچه در زیر می خوانید خلاصه‌ای از آزمایش‌های علمی مرگباری است که در آمریکا بر روی آزمودنی‌های انسانی انجام شده است. ذیل هر کدام از عناوین، آزمایش هایی آمده است که در آمریکا بر روی آزمودنی‌های انسانی انجام شده اند.
۱ - آزمایش‌های جراحی
* بنیانگذار علوم زنان، از برده‌های آفریقایی برای آزمایش استفاده می کرد
در دهه ۱۸۴۰، «ماریون سیمز» که از او به عنوان بنیانگذار علوم زنان یاد می شود آزمایش هایی در زمینه جراحی بر روی زنان برده آفریقایی، بدون بیهوشی انجام داد. این زنها اغلب به خاطر عفونت هایی که بعد از این آزمایش‌ها به آنها مبتلا می شدند فوت می شدند. (نقل از کتاب «وقتی پزشکان می کشند»، نوشته پرپر و سینا)
«ماریون سیمز» آزمایش هایش را روی زنان برده آفریقایی انجام می داد.
وی برای آزمودن نظریه‌اش درباره علتهای تشنج آرواره در نوزادان، آزمایش هایی انجام داد که در آنها سوزن‌های کفاشی را در اطراف استخوان‌های جمجمه زنان برده حرکت داد.
* استفاده از زنان سرطانی به عنوان آزمودنی
یکی دیگر از متخصصان که سابقه انجام چنین آزمایش هایی دارد «روبرتو بارتلو» است؛ در سال ۱۸۷۴، یک زن خدمتکار ایرلندی نزد دکتر «روبرتز بارتلو» آمد تا سرطانش را درمان کند. بارتلو که فرصتی برای تحقیق به دست آورده بود سر وی را باز کرد و سوزن‌های الکترودی را داخل ماده مغز وی جاسازی کرد. وی این آزمایش را به این صورت توصیف می کند:
«بارتلو»، پزشک ارتش آمریکا بود که به خاطر وصل کردن جریان الکتریکی به مغز یک بیمار سرطانی توسط دانشکده پزشکی فیلادلفیا مورد تشویق هم قرار گرفت.
«وقتی آن سوزن به ماده مغز او رسید، او از درد حاد در ناحیه گردنش شکایت کرد. برای اینکه واکنش های دلخواه بیشتری تولید کنم، شدت جریان برق را افزایش دادم... در قیافه اش حالتی که انگار عذاب شدیدی می کشید پدیدار شد و شروع به گریه کرد. اندکی بعد دست چپش باز شد، انگار که می خواست چیزی که در روبریش قرار داشت را در آغوش بگیرد؛ چشمهایش در حالی که مردمک های آن کاملا گشاد شده بودند، ثابت ماند؛ لبهایش آب شده بودند و دهانش پر از کف بود. نفس هایش خس خس می کرد. هوشیاری اش را از دست داد و سمت چپ بدنش شروع به تشنج کرد. تشنج او پنج دقیقه طول کشید و پس از آن او به کما رفت. بیست دقیقه بعد به هوش آمد و گفت که احساس ضعف و سرگیجه دارد». (نقل از کتاب «سرسپرده علم: آزمایش های انسانی در آمریکا قبل از جنگ جهانی دوم»)
* آزمایش پونکسیون کمری بر روی کودکان بدون رضایت والدین
در سال ۱۸۹۶، دکتر «آرتور ون ورث» دست به انجام آزمایش‌های پونکسیون کمری (گرفتن مایع مغزی ـ نخاعی) بر روی ۲۹ کودک بدون رضایت والدین آنها زد. این آزمایش‌ها در بیمارستان کودکان در بوستون از ایالت ماساچوست انجام شد تا مضر بودن یا نبودن این اقدام مشخص شود. (نقل از کتاب، «کودکان به عنوان آزمودنی‌های پژوهش»، ص ۱۱ نوشته گوردین و گالانتز، ۱۹۹۴)
آزمایش های پانکسیون کمری که روشی تشخیصی برای به دست آوردن نمونه ای از مایع مغزی ـ نخاعی بیمار تلقی می شود، توسط پزشکان آمریکایی مورد سوء استفاده قرار گرفت.
* آزمایش های اصلاح نژاد دکتر استانلی
دکتر «لئو استانلی» در فاصله سالهای ۱۹۱۳ تا ۱۹۵۱ که جراح زندان دولتی «سن کونتین» در ایالت کالیفرنیا بود دست به انجام آزمایش‌های وسیعی روی صدها تن از زندانیان این زندان زد. وی بیضه‌های زندانیان مرد اعدام شده را به زندانی‌های در قید حیات پیوند می زد. وی همچنین آزمایش هایی در زمینه اصلاح نژاد انجام داد و در این راستا زندانیان زندان مذکور را عقیم کرد. استانلی معتقد بود آزمایش‌های او مردان پیر را جوان کرده و با کنترل جرم باعث می شود افراد غیراصلح تولید مثل نکنند». (منبع)
۲- آزمایش بر روی عامل‌های بیماری زا و عامل‌های جنگ زیستی
در تاریخ آمریکا نمونه‌های فراوانی از آزمایش بر روی چنین عواملی دیده می شود؛ ما مهمترین این آزمایش‌ها را ذکر می کنیم، با این توضیح که این موارد همه آزمایش‌های غیراخلاقی در این حیطه بر روی انسان‌ها را در بر نمی گیرند.
* آزمایش‌های طاعون و بری بری روی زندانیان
در سال ۱۹۰۰ پزشکان ارتش آمریکا در فیلیپین، پنج زندانی را به طاعون مبتلا کردند؛ آنها همچنین در ۲۹ زندانی دیگر «بری بری» ایجاد کردند. ۶ سال بعد نیز یکی از اساتید دانشگاه هاروارد به نام «ریچارد استرانگ» ۲۴ زندانی فیلیپینی را به بیماری وبا مبتلا کردند تا بر روی آنها آزمایش انجام دهند. ۱۳ تن از این آزمودنی‌ها فوت کردند.
* آزمایش‌های سل و سفلیس روی کودکان و سیاهپوستان
در سال ۱۹۰۸ نیز سه تن از محققان ایالت فیلادلفیا دهها کودک را به سل مبتلا کردند که منجر به نابینایی دائمی تعدادی از آنها، بیماری‌های دیگر و تورم چشم در بسیاری دیگر از آنها شد. در آزمایش‌های آنها از این کودکان به عنوان «مواد مورد آزمایش» یاد شده است (نقل از کتاب «به نام کودکان»، ص ۱۰۴؛ نوشته کوتر، ۱۹۹۲)
در سال ۱۹۱۱ یکی از پزشکان «مرکز تحقیقات پزشکی راکفلر» ۱۴۶ بیمار این بیمارستان را به سفلیس مبتلا کردند. والدین بعضی از کودکانی که بدون اطلاعشان در این آزمایش به عنوان آزمودنی به کار گرفته شده بودند از این پزشک شکایت کردند.
بین سالهای ۱۹۳۲ تا ۱۹۷۲ سازمان بهداشت عمومی آمریکا در مطالعه‌ای بالینی موسوم به «آزمایش سفلیس در تاسکگی» ۴۰۰ مرد سیاه پوست از طبقات محروم جامعه که به بیماری سفلیس مبتلا بودند را برای مطالعه بر روی این بیماری انتخاب کرد. محققان در این آزمایش به این افراد چیزی درباره بیماری‌شان نگفتند. در سال ۱۹۴۷ داروی پنی سیلین به عنوان درمان این بیماری شناخته شد اما محققان این آزمایش از دادن این دارم به این افراد امتناع کردند تا اثرات بیماری سفلیس بر بدن انسان را مطالعه کنند. در سال ۱۹۷۲ که این مطالعات به پاپان رسید، تنها ۷۴ نفر از این افراد زنده بودند.
پزشکان در حال خون گرفتن از یکی از آزمودنی های غیرمطلع تاسکگی هستند.
* آزمایش مالاریا روی زندانیان
در مطالعه دیگری موسوم به «تحقیقات مالاریا در بازداشتگاه استیتویل» که در دهه ۱۹۴۰ آغاز شد محققان اداره بهداشت دانشگاه شیکاگو با همکاری ارتش آمریکا و وزارت خارجه این کشور اثرات بیماری مالاریا را بررسی کردند. در این آزمایش‌ها که ۲۹ سال به طول انجامید ۲۹ نفر از این زندانیان به طور عمدی به مالاریا مبتلا شدند. (نقل از کتاب «بیگانگان در بستر: پیشینه نحوه اثرگذاری قانون و اخلاق زیستی بر تصمیم گیری‌های پزشکی»، نوشته راثمن، ۱۹۹۲)
* آزمایش‌های مرگبار در گواتمالا و عذرخواهی ۶۰ سال بعد
بین سالهای ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸ محققان آمریکا در مطالعه‌ای در گواتمالا از روسپی‌های بیمار برای مبتلا کردن افراد زندانی، بیماران آسایشگاه‌های روانی و سربازان گواتمالایی به سفلیس و سایر بیماری‌های آمیزشی استفاده کردند تا اثرات پنی سیلین برای درمان این بیماری‌ها را مطالعه کنند. در این مطالعه نزدیک به ۷۰۰ تن از این زندانی‌ها که بعضی از آنها کودکان یتیم بودند به بیماری مبتلا شدند.
سه تن از آزمودنی هایی که در مطالعات پزشکی آمریکا در گواتمالا به بیماری مبتلا شدند
منابع مالی این تحقیق را «وزارت بهداشت عمومی»، «موسسه ملی بهداشت و سلامت» و «هیئت بهداشت و سلامت هوادار آمریکا» (که اکنون «موسسه بهداشت آمریکا» در «سازمان بهداشت جهانی» است) و دولت گواتمالا تأمین کردند. «جان چارلز کارتر» که سرپرستی این تیم تحقیق را به عهده داشت به این علت این مطالعات را در گواتمالا انجام داد که به وی اجازه انجام این آزمایشات در آمریکا داده نمی شد.(نقل از کتاب «کشور هرز: دری به سوی تنها ابرقدرت جهان»، نوشته ویلیام بلوم، ۲۰۰۶)
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه فعلی آمریکا در ۱ اکتبر سال ۲۰۱۰ از مردم گواتمالا به خاطر انجام این آزمایش‌ها عذرخواهی کرد.
* آزمایش‌های جنگ بیولوژیک سازمان سیا
در سال ۱۹۵۵ سازمان سیا دست به انجام آزمایشاتی در زمینه نبرد بیولوژیک زد؛ در این آزمایش‌ها سیا اقدام به انتشار باکتری سیاه سرفه در بیرون خلیج تامپا، در ایالت فلوریدا کرد. این اقدام باعث شد بیماری سیاه سرفه در این شهر مسری شده و حداقل ۱۲ تن را به کشتن بدهد. (نقل از کتاب «کشور هرز: دری به سوی تنها ابرقدرت جهان»، نوشته ویلیام بلوم، ۲۰۰۶)
در فاصله سالهای ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ آزمایش‌های سلاح‌های بیولوژیک ارتش آمریکا در شهرهای «ساوانا» در ایالت «جورجیا» و «آوون پارک» در ایالت فلوریدا انجام شدند. در این آزمایش‌ها محققان ارتش آمریکا میلیون‌ها پشه آلوده را در این دو شهر رها کردند تا ببینند آیا این پشه‌ها می توانند باعث انتشار بیماری‌های تب زرد و تب دنگی شوند یا خیر.
بر اثر این آزمایش‌ها صدها تن از ساکنان این دو شهر به بیماری هایی مانند انواع تب ها، مشکلات تنفسی، جنین‌های مرده، انسفالیت و تیفوئید مبتلا شدند. سپس محققان ارتش در لفافه متخصصان بهداشت وارد این دو شهر شدند و شروع به عکسبرداری و انجام آزمایش‌های پزشکی روی قربانیان کردند. چندین تن از فرادی که به بیماری مبتلا شده بودند، به خاطر این آزمایش‌ها جان باختند. (نقل از کتاب «طاعون یازدهم: سیاستهای نبرد شیمیایی و زیستی»، نوشته کول، ۱۹۹۶)
منبع: دیپلماسی