دستی‌ که به سو‌ی‌ تو دراز میشود ماشه را می‌کشد

میتوانی‌ ببینی‌
رنج می‌بری
هیچ چیز خالص نیست
همه جا آلودست
دستی‌ که به سو‌ی‌ تو دراز میشود
ماشه را می‌کشد
لبخند
پای هزار کبوتر خوش باور را
بدست‌های گرسنگان
می‌بندد.

همه جا آلودهست
چه آگاه
چه ناآگاه