ما میخواهیم امکاناتی که در حال حاضر در اختیار داریم، پیدا کنیم ( ما باید امکاناتی که در حال حاضر هست رو در نظر بگیریم)
فایده ای نداره که فکر کنیم، چیزی که ما امروز داریم همونی هست که در گذشته وجود داشته( اول اینکه نمی تونیم بگیم این چیزی که امروز داریم درست همونی ست که در گذشته وجود داشته، این شک اول) اینکه امروز رو ول کنیم و فقط به گذشته بچسبیم، کار بیهوده‌ای است
حال حاضر، یعنی دقیقا همین لحظه که توش هستیم
هیچ چیز مرموزی توش نیست
فقط "الان" ..... خیلی ساده و پوست کنده
و وقتی زمان حال را یافتی و حسش کردی، در نتیجه بینشی که به دست می‌آوری، یک بینش واقعی ست
بینشی که مرتباً از واقعیت تاثیر می‌گیرد
گام به گام، پله به پله
مدام و پیوسته
به این ترتیب، همیشه یک حس دقیق و شگفت انگیز را تجربه خواهیم کرد
ولی وقتی به خاطر رنجی که در زمان حال داریم، از فکر امروزمان بگذریم
لاجرم یا به گذشته برمی‌گردیم و یا فقط به فکر آینده هستیم
در زمان حال بودن باعث توجه ما به
امکاناتی است که در زندگیمان وجود دارد
و بهره برداری از آنها باعث میشود که از زندگی سرشار شویم.