آمریکا، دولت در دولت و زندان ابوغريب

جانسون رئيس جمهور سابق آمريکا معتقد بود در جهان سياست هيچ چيزی بر حسب تصادف و اتفاق بوقوع نمی پيوندد. هر چند اين ديدگاه کمی اغراق آميز است اما عاری از واقعيت هم نيست.
تراژدی سر بُريدن « نيکلاس برگ» شهروند بظاهر مهندس آمريکائی در عراق هر چند از بعد اخلاقی رفتاری وحشيانه و واجب المذمتی است اما اين جنايت صرف نظر از بُعد احساسی اش از ابعاد سياسی قابل ارزيابی و تحليل است.
متاسفانه عمده تحليل های ژورناليسم سياسی پيرامون اين واقعه کمتر برخوردار از عنصر دقت و عقلانيت بود و تحليلگران صرفاً از بُعدی تراژيک، مرثيه خوانی پيرامون اين جنايت را مُرجح بر تحليل سياسی قرار دادند. برجسته ترين ويژگی روزنامه نگاری سياسی عاری از احساس بودن آن است. در اين حرفه برای مواجهه با پديده خبر تنها و تنها بايد پاسخ به « پنج دبليوی» معروف را وجهه همت قرار داد:
Why, Who, What, Where, When

وزارت خارجه آمريکا در قسمتی از گزارش ساليانه خود با اشاره به قتلهای زنجيره ای پائيز سال 78 ايران توسط باند سعيد امامی اذعان داشته که:
« قتل فعالان سياسی داريوش و پروانه فروهر، محمد مختاری و محمد پوينده مُبين نقش حکومت در پرده پوشی مسئوليت مقامات بلند پايه در اين ماجرا بوده است»
صرف نظر از نافرجامی پرونده قتلهای زنجيره ای سال 78 ايران نکته حائز اهميت آنست که در قائله انتشار عکس های شکنجه زندانيان زندان ابوغريب بخوبی می توان حلول روح يا سلوک خودسری از نوع حلقه سعيد امامی را در منش ارتش اشغالگر آمريکا در عراق رد يابی کرد.
هر اندازه که « کلاشويتز» استراتژيست برجسته نظامی معتقد بود « جنگ ادامه سياست است با ابزاری ديگر» در طرف مقابل استراتژيست هائی بوده و هستند که جنگ را پايان سياست می دانند.
در قضيه اشغال نظامی عراق نيز بوضوح می توان اين اختلاف نظر را در رويکرد وزارت خارجه ـ سيا با وزارت دفاع ايالات متحده با محوريت نو محافظه کاران در کنار اسرائيل مشاهده کرد.
برای کالين پاول و حلقه همفکران وی در وزارت خارجه جنگ همانا پايان سياست ورزی است.
همچنانکه حلقه دونالد رامسفلد در وزارت دفاع از جنگ برای تامين منويات سياسی خود استفاده ابزاری می کنند.
چنين دوگانگی منجر به آن شده تا عراق مبدل به آوردگاه اصلی سياست پيشه گان و جنگ سالاران آمريکائی شود.
وزارت خارجه آمريکا در کنار سازمان CIA دو متحدی هستند که با گرايش راه حل سياسی برای حل بحران عراق از ابتدای آغاز جنگ در اين کشور رو در روی جنگ سالاران پنتاگون و عوامل نظامی آن در عراق قرار داشته اند.
حلقه وزارت خارجه و سيا در کنار ديگر کشورهای عربی منطقه با گرايش به روی کار آوردن حکومتی سنی در عراق کوشيده و می کوشند با عدم تحريک ايران و نوعاً جلب اعتماد وهمکاری تهران نهايتاً حکومتی سنی در عراق روی کار آورند.


برای ايشان يک حکومت شيعی ديگر از نوع ايران غير قابل تحمل است خصوصاً آنکه دولتهای عرب سنی منطقه نيز کمتر تمايلی به استقبال از يک دولت شيعی ديگر داشته و اين امر را بر هم زننده توازن قوا در منطقه بنفع ايران می دانند.
اين در حاليست که پايوران نظامی پنتاگون با گرايش به روی کار آوردن حکومتی شيعی اما با نسخه عراقی و متمايز از نوع حکومت شيعی ايران، مترصد آنند تا در بلند مدت بتوانند با تزريق وجوهی از رفاه و دمکراسی هدايت شده و بهداشتی برای آمريکا در عراق، حکومت روحانيون ستيزه جو در ايران را تحت الشعاع جذابيتهای مرفهانه حکومت شيعه تحت امر واشنگتن در بغداد قرار دهند.
نسخه شيعی مطلوب نظر ايشان حکومتی از نوع آذربايجان بوده که از مظاهر اسلام تنها نما و شمائی قابل تحمل برای آمريکائيان و دولتهای سنی منظقه داشته باشد.
بی دليل هم نمی تواند باشد که طی يک سال گذشته عمده ترورهای صورت گرفته در عراق متوجه شيعيان و آن هم بخشی از شيعيان عراقی که از مناسبات حسنه و نزديک با ايران برخوردار بوده اند، شده است.
ترور آيت الله حکيم، رئيس مجلس اعلا ، عزالدين سليم رئيس شورای انتقالی عراق به همراه ابو محمد عامری را در همين راستا می توان ارزيابی کرد.
علی الظاهر عنصر اصلی در ترور های مزبور حذف شيعيان ايرانوفيل عراقی در ازای جايگزينی شيعيانی تحت الامر برای جنگ سالاران نو محافظه کار آمريکائی است.
بحران زندان ابوغريب را می توان نقطه اوج درگيری و اختلاف اين دو حلقه تلقی کرد.

ظاهراً داستان از آنجا آغاز شد که جنگ سالاران پنتاگون بعد از بازداشت نسنجيده معاون مقتدی صدر و بروز بحران صدريون در نجف عملاً خود را با تنگنای بی عملی مواجه کردند.
در همين مقطع بود که وزارت امور خارجه آمريکا ابتکار عمل را در دست گرفت و بنا بر اظهارات کمال خرازی وزير خارجه ايران (26 فروردين ماه 1383) آمريکا از ايران برای پايان دادن به ناآرامی ها در عراق مطالبه کمک می کند.
متعاقب اين مطالبه ميانجيگرانه بود که هيئت بلند پايه ديپلماتيک ايران به سرپرستی حسين صادقی، مدير کل خليج فارس وزارت خارجه ايران عازم بغداد شد.
اما هنوز 24 ساعت از ورود هيئت ديپلماتيک ايران به بغداد نگذشته بود که خبری غير منتظره بر خروجی خبرگزاری های بين المللی مبنی بر ترور خليل نعيمی دبير اول سفارت ايران در بغداد در نزديکی يکی از ساختمانهای وابسته به سفارت ايران در اين شهر قرار گرفت.
در گفتگو با يک منبع موثق ديپلماتيک در سازمان ملل متحد وی عامل اين ترور را به آن بخش از فعالان در عرصه سياسی عراق فعلی منتسب کرد که در پيوند مشترک با نو محافظه کاران جنگ سالار آمريکا و عوامل فعال موساد در عراق می باشند.
جناح نو محافظه کار پنتاگون با اين ترور عملاً ناخرسندی خود را از باز شدن پای ايران به بحران عراق اعلام و بدينوسيله در مسير ديپلماسی رقبايشان در وزارت خارجه کارشکنی کرد.
در مجموع ترور مزبور موفقيت آميز بود! و ظاهراً بانيان اين ترور توفيق آنرا يافتند تا هيئت ديپلماتيک ايران را بدون کسب نتيجه به ايران بازگردانند.
اما اکنون نوبت جناح وزارت خارجه آمريکا بود تا اقدام به پاسخگوئی در مقابل اين سنگ اندازی کند.
هنوز چند روزی از ترور ديپلمات ايرانی در بغداد نگذشته بود که ناگهان افکار بين المللی مواجه با خبر و عکس های بهت آور شکنجه زندانيان عراقی در زندان ابوغريب توسط نظاميان آمريکائی شدند.

زندان ابوغريب از سال 2001 تا کنون زندان ابوغريب واقع در شرق بغداد بالغ بر 20 هزار زندانی داشته که بسياری از آنها شکنجه شده اند.
صدها کرد و شيعه و شهروندان ايرانی تبار که در اوايل دهه 80 در خلال جنگ ايران و عراق ناپديد شده بودند بصورت مخفيانه به اين زندان منتقل می شدند. اين افراد نزديک به دو دهه در شرايط بسيار سختی بدون اعلام اتهام در اين زندان نگهداری شده. بسياری از اين زندانيان در برنامه های غير قانونی آزمايش سلاح های شيميائی و بيولوژيکی مورد استفاده قرار می گرفتند.

نکته محوری در انتنشار عکس های شکنجه و استخفاف زندانيان زندان ابوغريب آن بود که اين عکس ها در حالی در روز چهارشنبه 28 آوريل در شبکه تلويزيونی CBS پخش شد که بنا بر گزارش بنگاه BBC عکس های مزبور در مورخه 14 آوريل به دست اين رسانه رسيده بود اما بنا به درخواست پنتاگون و بمنظور اجتناب از ايجاد تنش در عراق CBS بمدت دو هفته انتشار اين عکس ها را بتعويق انداخت!

پرسش حائز اهميت آنست که چه اتفاق خاصی قرار بود در اين تعلل دو هفته ای بوقوع پيوندد که CBS در انتشار اين عکس ها کمتر عجله نشان داده؟
بنا به گفته يک منبع موثق ديپلماتيک عکس های مزبور توسط عواملCIA تهيه و به دست CBS رسانده شده.
ظاهراً بعد از کارشکنی حلقه جنگ طلب پنتاگون در مسير نزديکی سياسی تهران و واشنگتن در جريان بحران نجف و بدنبال ترور خليل نعيمی ديپلمات ايرانی در بغداد هم زمان با ورود هيئت ديپلماتيک ايران به عراق، حلقه مشترک وزارت خارجه آمريکا و سيا تصميم گرفتند در مقام تلافی و مقابله بمثل ضربه ای به مافيای جنگ سالار پنتاگون در عراق بزنند.
اين جناح برای اثرگذاری واکنش خود دست روی آسيب پذيرترين عنصر وزارت دفاع آمريکا گذاشته که از منظری مقايسه ای مشابهت نزديکی با نقش و عامليت سعيد امامی معاونت امنيتی وزارت اطلاعات در پروژه قتل های زنجيره ای پائيز سال 78 تهران دارد.

انگشت اشاره روزنامه واشنگتن پست در مقاله ويليام هاميلتون مورخ 17 آوريل 2004 بر روی « داگلاس فيت» معاونت وزارت دفاع در امور سياستگذاری کليد راهنمای مشخصی از فعاليتهای مافيائی حلقه نو محافظه کاران وزارت دفاع را در عراق بتصوير می کشيد.

بنا بر اين مقاله « کالين پاول» احساس نموده که « ديگ چنی» و دوستانش « اسکوتر ليبی» معاون وزارت دفاع و « پاول ولفوويتز» و « داگلاس فيت» معاون وزير دفاع در امور سياستگذاری بصورت خودسرانه مرکز گشتاپوئی را در بحران عراق ايجاد کرده اند که بصورت يک دولت مستقل عمل می کند.
هاميلتون در اين مقاله به نقل از داگلاس فيت متذکر شده که:
« پاول يک مشکل است و همواره مانعی بر سر اقدامات ما ايجاد می کند.»

ظاهراً حلقه « وزارت خارجه ـ سيا» با افشای جنايتهای خودسرانه باند پنتاگون در زندان ابوغريب که در يک هم سوئی آرمانی با دولت اسرائيل قرار دارند، بی تمايل نبوده که با اين اقدام موجبات حذف و يا تضعيف دونالد رامسفلد و حلقه متحد وی با نو محافظه کاران و اسرائيلی ها را لااقل در قضيه عراق فراهم آورند.
افشای عکس های شکنجه زندانيان ابوغريب از جانب CIA نوعاً بمنظور تضعيف و به حاشيه راندن جناح پنتاگون در قائله عراق صورت پذيرفت.
اقدامی که به سهم خود توانست لطمه سنگينی بر اعتبار رامسفلد و تيم تحت امر وی در افکار عمومی جامعه شهروندی آمريکا وارد نمايد.
اما تعلل دو هفته ای CBS در انتشار اين عکس ها نشان داد جناح رامسفلد نيز چندان ناتوان از پاتک زدن به حريف نيست.
طی اين دو هفته اقدامی مشکوک در ابوغريب اتفاق افتاد که از چشم تحليلگران سياسی مغفول ماند.
مطابق خبری که در تاريخ چهارشنبه 21 آوريل 2004 در روزنامه واشنگتن پست درج شد:
ستيزه جويان عراقی روز سه شنبه 20 آوريل با خمپاره به زندان ابوغريب حمله کرده و در اين حمله 22 زندانی عراقی کشته شدند! ارتش آمريکا اعلام کرد کسانی که در اين حمله کشته شند بعضاً يا اعضای سابق دولت صدام بوده و يا افرادی که عليه نيروهای آمريکائی دست به تهاجم زده بودند.

نکته نامفهوم در خبر مزبور آن بود که ستيزه جويان عراقی به چه دليلی بايد به زندان ابوغريب حمله خمپاره ای کنند و هم قطاران خود را به هلاکت برسانند!؟
مطابق خبر يک منبع موثق محلی، تهاجم خمپاره ای مزبور به ابوغريب تنها يک ظاهر سازی بود و عوامل شکنجه گر زندان ابوغريب در فرصت دو هفته ای خود ماهرانه توانستند با عامليت اعضا گروهک تروريستی مسعود رجوی که در پادگانی مجاور زندان مزبور مستقر هستند بصورت ظاهر با حمله خمپاره ای کليه شهودی را که بعد از افشای عکس های لو رفته توسط CIA می توانستند شاهدی بر جنايات شکنجه گران اين زندان باشند با گرا دادن دقيق به اعضا سازمان تحت امر مسعود رجوی که بعد از سقوط صدام مبدل به نيروهای تحت امر ارتش ايالات متحده در آمده اند، از بين ببرند.

دو روز بعد از انتشار عکس شکنجه زندانيان ابوغريب در CBS روزنامه واشنگتن پست در تاريخ 30 آوريل اذعان کرد که:
مجموع اسناد نشاندهنده اتهامات فزاينده در خصوص رفتار نامناسب با زندانيان در ابوقريب است... اين در حاليست که مسئولان ارتش (آمريکا) در ماه مارس اعلام نموده بودند که سربازان خطا کار تحت پی گرد قرار گرفته اند اما علی رغم اين جزئيات و عکس های سوء رفتار در درون زندان ابوغريب (با يک تاخير يک ماهه) که در 28 آوريل در برنامه 60 دقيقه CBS پخش شد مُبين تداوم جنايت در ابوغريب بود.


يک مقام ارشد آمريکائی حلقه واسط در جميع دسيسه های فوق را شخص« داگلاس فيت» معرفی کرده که پيش از اين هم در ماه می خبر از ملاقات « فيت» به همراه « هارولد رود» متخصص ارشد خاورميانه در تشکيلات تحت امر فيت و « لاری فرانکلين» تحليلگر آژانس اطلاعات دفاعی مستقر در دفتر وزير دفاع با « منوچهر قربانی فر» چهره معروف ايرانی در بحران مک فارلين و فروش اسلحه به ايران می داد که ظاهراً اين ملاقات نيز در راستای کارشکنی در مسير سياستهای متخذه وزارت خارجه آمريکا و شخص پاول جهت ترميم مناسبات سياسی با ايران برای مساعدت گرفتن از جمهوری اسلامی در حل بحران عراق بوده است.

اين در حاليست که پيش از اين « سيمور هرش» خبرنگار مجله نيويورکر مدعی بود که شکنجه ها در عراق با دستور مستقيم دونالد رامسفلد آغاز شده بود.
http://www.msnbc.msn.com/id/5004274
از آنجا که استفاده از فشار روانی با تکيه بر سکس شيوه سنتی شکنجه و اقدامات نيروهای موساد بوده که از اين طريق می کوشند مطامع خود را با زير فشار قرار دادن طعمه های خود تحصيل نمايند و تعمد زندانبانان ابوغريب در تحقير زندانيان از طريق عريان کردن ايشان نيز می تواند مؤيد ديگری از همکاری نزديک موساد اسرائيل با نو محافظه کاران در زندان ابوغريب باشد!
« سيمون هرش» در مصاحبه خود با کريس متيو Chris Matthews در MSNBC زيرکانه به اين مطلب اشاره کرده و می گويد:
« يکی از کتابهای علمی که مطالعه کرده ام نوشته فردی است بنام Matea بود. وی متولد اسرائيل است و مدتی هم در آن کشور زندگی کرده و يک مردم شناس است و مردم شناسی فرهنگی را در دانشگاه پرينستون تدريس می کرده ... وی در سال 1973 کتابی نوشت که يک فصل طولانی آن کتاب به سکس در جهان عرب اختصاص دارد. Matea در اين فصل گوشزد کرده که اعراب در زمينه سکس آسيب پذيرند و سکس برای ايشان تابو است لذا چنانچه آنها از موضع سکس تحت فشار قرار گيرند، می توان از آنها اطلاعات گرفت»!


در مجموع انتشار عکس شکنجه زندانيان در ابوغريب بحران بزرگی بر عليه پنتاگون در افکار عمومی داخل آمريکا و نظام بين الملل فراهم کرد.
هر اندازه رامسفلد و تيم عملياتی اش در عراق از اين بحران متضرر شدند اما شايد بتوان فاتح اصلی در آن مقطع را کالين پاول سياستمدار عملگرا و واقع بين کاخ سفيد تلقی کرد که توانسته بود با مساعدت CIA در انتشار عکس های زندان ابوغريب موضع خود در ضرورت راهکارهای سياسی برای حل بحران عراق را تقويت نمايد.
اما اين بمعنای بی عملی رقيب پاول در ساختمان پنج ظلعی پنتاگون نبود.
دو هفته بعد از افشای شکنجه در ابوغريب، کالين پاول در 16 می با اعتماد بنفسی بيشتر طی مصاحبه با MSNBC صراحتاً و با چاشنی طعنه به وزارت دفاع، می گويد:

« من در سخنرانی فوريه 2003 در سازمان ملل (با تکيه بر اطلاعات ارائه شده پنتاگون) با خاطری آسوده از صحت و اعتبار گزارش نيروهای اطلاعاتی مان خبراز برخورداری دولت صدام از سلاح های کشتار جمعی و شيميائی دادم. اما در واقع منابع و اطلاعات ارائه شده به ما نادرست بود و در برخی از مواقع «عمداً» اين اطلاعات غلط و گمراه کننده به ما داده شده بود! و به همين خاطر من مايوس شده ام و احساس ندامت می کنم.»

پاول در اين مصاحبه با گارد بظاهر نادامانه کوشيده شرارت حلقه نو محافظه کاران در پنتاگون را با مظلوم نمائی خود به تصوير بکشد.

بيست و چهار ساعت از مصاحبه پاول نگذشته بود که برای نخستين بار خبری بر روی خروجی رسانه های بين المللی قرار گرفت مبنی بر انفجار يک بمب شيميائی حاوی گاز « سارين» در عمليات نيروهای ستيزه جوی عراقی بر عليه نظاميان آمريکائی در اطراف بغداد!

ظاهراً رقبای پاول در پنتاگون برای پاسخگوئی متقابل به وی و اصرار بر وجود سلاح های شيميائی در عراق اينک تصميم گرفته بودند با شواهد عينی با پاول صحبت کنند و لو آنکه اين عينيات مجعول و ماحصل دسيسه باشد!
اما شاه کليد اصلی رقابت پنهان وزارت خارجه ـ سيا با نومحافظه کاران ـ اسرائيل در بحران عراق را بايد در توطئه سر بريدن « نيکلاس برگ» رديابی کرد!
« برگ» که علی الظاهر توسط ستيزه جويان بنياد گرا و به نيت انتقام گيری بابت شکنجه زندانيان عراقی در ابوغريب ربوده و سپس ذبح شد يکی از کادرهای CIA بود که در کسوت يک مهندس آمريکائی با ماموريتی ويژه عازم عراق شده بود!
نکته مهم در طرح کشتن نيکلاس برگ آن بود که وی عامل اصلی تهيه و انتقال عکس های شکنجه در زندان ابوغريب بود و بعد از انتشار اين عکس ها اتحاد نو محافظه کاران پنتاگون و اسرائيل با طراحی عمليات رُبايش و سر بريدن وی به اسم ستيزه جويان اسلامی و قرار دادن فيلم سناريوی مزبور بر روی اينترنت هم زمان سه خواسته خود را تامين کردند.
نخست آنکه پنتاگون توانست با جريحه دار شدن و ترشروئی افکار عمومی در آمريکا عدم توازن بوجود آمده در جريان انتشار عکسهای شکنجه در زندان ابوغريب را بنفع خود ترميم نمايد.
طبعاً شهروندانی که فيلم سر بريده شدن يکی از هم وطنانشان را توسط جمعی بظاهر عراقی می بينند هر اندازه که از اعمال شکنجه عراقيان توسط سربازان خود متاثر شده باشند اکنون لااقل بخود اين حق را می دهند تا در مقابل آن توحش کور،عراقيان را لايق شکنجه هم بدانند!
پنتاگون و متحدين اسرائيلی اش با زيرکی موفق به تامين هدف نخست شان در سناريوی ذبح « برگ» شده و در کمتر از 24 ساعت فشار سنگين ناشی از انتشار عکس های زندان ابوغريب را با انتشار فيلم سر بريدن نيکلاس برگ به توازن رساندند.
از سوی ديگر با اين جنايت نو محافظه کاران و اسرائيلی ها موفق شدند چهره ای زشت و خشن از منتسبين ظاهری به اسلام را در حافظه افکار عمومی مردم جهان شماسازی کنند و مهمتر آنکه نهايتاً تو دهنی محکمی به حلقه وزارت خارجه و سيا بزنند مبنی بر آنکه پاداش خيانت مرگ است!
اينکه در فيلم منتشره از صحنه سربريدن نيکلاس برگ تعمد شده بود که وی با لباس نارنجی زندانيان تحت بازداشت آمريکائيان در عراق ظاهر شود مُبين قدرت و بی پروائی و جسارت طراحان آن جنايت بود که با صراحت به رقبای خود در واشنگتن گوشزد کنند :
به شهادت آن لباس نارنجی!!! برگ در اختيار ما بود و برای تحقق اهدافمان در عراق دست به هر کاری که لازم باشد خواهيم زد.
از آنجا که لهجه عربی بکار گرفته شده توسط عامل سر بريدن نيکلاس برگ نزديک به لهجه فارسی بود اين امر می تواند نشان دهنده آن باشد که طراحان ذبح نيکلاس برگ از عامليت نيروهای سازمان تروريستی تحت امر مسعود رجوی که بعد از سقوط صدام عملاً مبدل به نيروهای تحت امر آمريکا شده اند، بهره برده اند.
لذا استبعادی ندارد طراحان قتل « برگ» ترجيح داده اند با عامليت اعضا سازمان مجاهدين خلق سناريوی خود را عملياتی نمايند.
خصوصاً آنکه به استناد دو عکس زير صندلی مستعمل در فيلم سر بريدن برگ دقيقاً مشابه صندلی مستعمل در زندان ابوغريب بوده است.

تشابه عمل صورت گرفته در تراژدی ابوغريب با پروژه قتلهای زنجيره ای پائيز 78 ايران تبادر طنز تلخ تناسخ روح سعيد امامی در جغرافيای سياسی عراق بعد از صدام است.

پدر نيکلاس برگ نيز بعد از اطلاع از کشته شدن پسرش در عراق صراحتاً اعلام کرد که شخص پرزيدنت بوش و رامسفلد را مسئول اين جنايت می داند.

نکته جالب توجه آنکه « مايکل مور» کارگردان جنجالی آمريکائی و معترض سرشناس سياستهای کاخ سفيد در عراق نيز در فيلم اخير خود « فارنهايت 911» نيز ظاهراً اشاره ای به مناسبات نيکلاس برگ با CIA داشته اما بنا به دلائلی نامعلوم و گفته نشده ترجيح داده اين بخش از فيلم خود را حذف نمايد!

ظاهراً منطق قدرت و مافيا صرف نظر از چيستی و ماهيت و نوع حکومت اعم از ليبرال دموکراسی يا فاشيستی در بطن خود از جوهری ثابت برخوردار است و آن جنايت و مباح بودن آن برای تامين و تحصيل هدف است.
در منطق قدرت اگر هدف وسيله را توجيه نکند که عمدتاً می کند! اما « عمل» قطعاً و قاعدتاً وسيله را توجيه خواهد کرد!!!

داريوش سجادی
11/خرداد/83
آمريکا