اجتماع سوگوارِ تجربه‌های پریده رنگ

راز ماندگاری اين ملت در غنای فرهنگی اوست. فرهنگی ژرف، پر شور و پر رمز و راز و سحرانگيز. ايران و فرهنگ مردم آن به سياره ای سوزان می ماند که هر که در آن افتاده در اندک زمانی سوخته و به بخار مبدل شده، حتی سخت جان ترين و بی فرهنگ ترين خونريزان تاريخ. شايد زيبا ترين و عارفانه ترين تعريفی که تا کنون از فرهنگ ما بدست داده باشند، تشبيه آن به يک تار بوده. تاری آنچنان خوشنوا و جادويی که هر قومی که زخمه ای بدان زده، خود مفتون و شيدای نغمات دل انگيزی گرديده که از اين تار سحر انگيز برخاسته.

نوشتهٔ امیر سهراب از سایت زادگاه