سکوتی که سخن می‌گوید

سکوتی که هیچ توضیحی از آن کاملتر نیست.

عشق همیشه تازه است. مهم نیست که یکبار، دوبار، ده بار در زندگی‌ عاشق شویم، هربار در وضعیتی قرار میگیریم که نمی‌شناسیم. عشق میتواند مارا بدوزخ یا بهشت برد. اما همیشه ما را بجایی‌ میبرد، باید آنرا پذیرفت. چون عشق خوراک هستی‌ ماست. اگر آنرا پس بزنیم، از گرسنگی میمیریم، درحالیکه شاخه‌های پر بار درخت زندگی‌ را نگاه می‌کنیم، بی‌ آنکه جرات کنیم، دستمان را دراز کرده و از میوه‌هایش بچینیم.
باید تا هرکجا که هست، بدنبال عشق برویم، حتی اگر بمعنای ساعتها، روزها هفته‌ها نومیدی و اندوه باشد.