یکی دو دهه پس از جنگ جهانی دوم، یعنی زمانی که تکنولوژی بیشتر از انسانیت نشده بود و مردم دنیا به تازگی بدبختی بزرگی را تجربه کرده بودند و طعم گرسنگی، فقر، از دست دادن عزیزان، بی خانه مانی، و ترس، دنیا را به خودش آورده بود، مردم هنوز میتوانستند به اتفاقاتی لطیف، شیرین و معصوم لبخند بزنند..